To już! Cztery wieczory, jeden salon, trzy osoby i jedna teorba – płyta Oríego Harmelina nagrana! Tak, tak – nasz fundacyjny salon zadebiutował jako studio nagraniowe. Statywy, mikrofony, kable, cisza i… domowy makaron po północy – wszystko się zgadzało. Było kameralnie, intensywnie i z dużą dawką śmiechu (nawet wtedy, gdy ostatniego wieczora sprzęt postanowił sobie pobuczeć przez bite dwie godziny! (Na szczęście samo przeszło).

Ta trójka stworzyła świetny team – profesjonalny, ale bez zbędnej napinki. Co najważniejsze – Orí zapewniał, że przy nich czuł się po prostu bezpiecznie i że mają świetne pomysły. A to w nagraniach kluczowe – zwłaszcza gdy coś idzie nie tak lub sam artysta jest zmęczony i potrzebuje pozytywnego impulsu zza ściany.

Każdego wieczoru w przerwie nagrań była wspólna kolacja, potem wspólne sprzątanie, a w międzyczasie wspólne milczenie (to ostatnie raczej z obowiązku, bo Łukasz i Marta czaili się w biurze jak ninja, żeby nie stukać nawet klawiaturą).
Zanim jednak to wszystko się zaczęło, nasz fundacyjny salon przeszedł zupełnie inny chrzest bojowy: w niedzielę, dzień przed pierwszym mikrofonowym klapsem, odbył się koncert. Ta sama przestrzeń, ta sama teorba, ale tym razem z publicznością. Blisko 30 osób mogło posłuchać materiału z płyty na żywo – z komentarzem Oríego, który przeplatał utwory opowieściami i żartami. Efekt? Ciepło, intymność i coś, co wielu określiło po prostu jako „wieczór z duszą”.