Weronika Grozdew-Kołacińska

Doktor nauk humanistycznych w dziedzinie etnomuzykologii, pieśniarka o bułgarskich korzeniach. Kierowniczka Pracowni Etnomuzykologii w Instytucie Sztuki PAN (od 2017), koordynatorka Pracowni Muzyki Tradycyjnej Instytutu Muzyki i Tańca (2015-2017), współzałożycielka stowarzyszenia naukowego Polskie Seminarium Etnomuzykologiczne (2017-2022 – prezeska). Wykładowczyni na Wydziale Jazzu i Muzyki Estradowej UMFC w Warszawie, współtwórczyni  Podyplomowych Studiów Muzyki Tradycyjnej w Akademii Muzycznej w Katowicach. Wykładowczyni w Zakładzie Etnomuzykologii i Hymnologii Instytutu Muzykologii KUL (2002-2005). 

Współpracowniczka Muzeum Powstania Warszawskiego (2007-2015; idea, opracowanie merytoryczno-muzyczne i koordynacja cyklicznego wydarzenia „Warszawiacy śpiewają (nie)zakazane piosenki”). Członkini Polskiego Towarzystwa Ludoznawczego Oddziału Warszawskiego (od 2012) oraz Związku Kompozytorów Polskich Sekcji Muzykologów (od 2013). Przewodnicząca jury Turnieju Muzyków Prawdziwych w Filharmonii im. M. Karłowicza w Szczecinie (od 2021). 

Autorka m.in. śpiewników: Mój śpiewnik powstańczy (2008) i Śpiewnik dawnej Warszawy (2012), monografii Bułgarzy katolicy. Tradycyjna kultura muzyczna diaspory (2012), redaktorka Raportu o stanie tradycyjnej kultury muzycznej (2014), redaktorka naczelna regionalnej serii źródłowej Polska Pieśń i Muzyka Ludowa. Źródła i materiały (od 2021). 

Wielokrotna laureatka konkursu Polskiego Radia „Nowa Tradycja” oraz „Folkowego Fonogramu Roku”, nominowana kilkakrotnie do muzycznych nagród „Fryderyk” i „Koryfeusz Muzyki Polskiej” (m.in. za autorski projekt „Etnofonie Kurpiowskie”).