- Strona Główna
- Lekcje słuchania
- Dramat liturgiczny
Dramat liturgiczny
Wykład z prezentacją audiowizualną: „Między antropologią, historią i liturgią – artystyczna praca Scholi Węgajty wokół średniowiecznych muzycznych dramatów liturgicznych”.
Na początku krótki wstęp o Scholi Węgajty i prezentacja fragmentów nagrań dramatów liturgicznych Ludus Passionis, Ludus Danielis i 3 Młodzianków w wykonaniu Scholi Węgajty.
Po filmach omówienie metodologii pracy zespołu ilustrowane zdjęciami manuskryptów, ikonografią, nagraniami audio.
Omówimy podstawowe aspekty naszych badań i warsztatu muzyczno-teatralnego:
– w jakiej strukturze układa się metodologia naszej pracy artystycznej nad dramatem liturgicznym i jaki jest nasz punkt wyjścia?
– jakie słowa, fragmenty dialogów, najczęściej z Ewangelii, liturgicznych antyfon rozwijają się w świąteczną dramatyzowaną liturgię.
Będziemy mówić o słowie śpiewanym, chorale gregoriańskim i przedgregoriańskim, muzyce bizantyjskiej i innych śpiewach wschodnich Kościołów, modalnej muzyce starożytności, żywych tradycjach w śpiewie sakralnym.
Podejmowane tematy:
Didaskalia, czyli rubryki w manuskryptach i księgach liturgicznych. Co tu wskazuje na to, że mamy do czynienia z rodzajem dramatu?
Liturgia, nabożeństwa i modlitwa Kościoła, przede wszystkim liturgia godzin jako naturalne środowisko dla śpiewanych dialogów.
Procesje (czyli tzw. paraliturgia) w świątecznych liturgiach, dramatyzacje liturgiczne, czyli antyfony procesyjne jako drugi fenomen będący źródłem dramatu liturgicznego.
Świadectwo Egerii, hiszpańskiej patrycjuszki, opisującej pielgrzymkę do Jerozolimy i odbywające się tam uroczystości, zwłaszcza liturgię Wielkiego Tygodnia.
Rozwój „sedes”, siedziby postaci, czyli miejsca działania w dramatach liturgicznych, później zwanych mansjonami. Architektura sceniczna.
Grób Pański jako centralne miejsce tej architektury, wokół niego rozwijają się obrzędy Wielkiego Tygodnia i dramat „visitatio sepulchri”, przykłady Grobów Pańskich w kościele jerozolimskim. Anasthasis i jego wzór przyniesiony przez pielgrzymów i krzyżowców do romańskiej zachodniej Europy.
Zastanowimy się, jak stworzyć kostium i jak wykonać gesty na podstawie ikonografii i opisów w didaskaliach.
Południowoindyjski teatr świątynny kudijattam z Kerali, gesty, znaki rąk, czyli „mudras” jako inspiracja przy stworzeniu całego alfabetu gestów do dramatów liturgicznych.
