Wykład z prezentacją audiowizualną: „Między antropologią, historią i liturgią – artystyczna praca Scholi Węgajty wokół średniowiecznych muzycznych dramatów liturgicznych”.

Na początku krótki wstęp o Scholi Węgajty i prezentacja fragmentów nagrań dramatów liturgicznych Ludus Passionis, Ludus Danielis i 3 Młodzianków  w wykonaniu Scholi Węgajty.

Po filmach omówienie metodologii pracy zespołu ilustrowane zdjęciami manuskryptów, ikonografią, nagraniami audio.

Omówimy podstawowe aspekty naszych badań i warsztatu muzyczno-teatralnego:

– w jakiej strukturze układa się metodologia naszej pracy artystycznej nad dramatem liturgicznym i jaki jest nasz punkt wyjścia?

– jakie słowa, fragmenty dialogów, najczęściej z Ewangelii, liturgicznych antyfon rozwijają się w świąteczną dramatyzowaną liturgię.

Będziemy mówić o słowie śpiewanym, chorale gregoriańskim i przedgregoriańskim, muzyce bizantyjskiej i innych śpiewach wschodnich Kościołów, modalnej muzyce starożytności, żywych tradycjach w śpiewie sakralnym.

Podejmowane tematy:

Didaskalia, czyli rubryki w manuskryptach i księgach liturgicznych. Co tu wskazuje na to, że mamy do czynienia z rodzajem dramatu?

Liturgia, nabożeństwa i modlitwa Kościoła, przede wszystkim liturgia godzin jako naturalne środowisko dla śpiewanych dialogów. 

Procesje (czyli tzw. paraliturgia) w świątecznych liturgiach, dramatyzacje liturgiczne, czyli antyfony procesyjne jako drugi fenomen będący źródłem dramatu liturgicznego.

Świadectwo Egerii, hiszpańskiej patrycjuszki, opisującej pielgrzymkę do Jerozolimy i odbywające się tam uroczystości, zwłaszcza liturgię Wielkiego Tygodnia. 

Rozwój „sedes”, siedziby postaci, czyli miejsca działania w dramatach liturgicznych, później zwanych mansjonami. Architektura sceniczna.

Grób Pański jako centralne miejsce tej architektury, wokół niego rozwijają się obrzędy Wielkiego Tygodnia i dramat „visitatio sepulchri”, przykłady Grobów Pańskich w kościele jerozolimskim. Anasthasis i jego wzór przyniesiony przez pielgrzymów i krzyżowców do romańskiej zachodniej Europy.

Zastanowimy się, jak stworzyć kostium i jak wykonać gesty na podstawie ikonografii i opisów w didaskaliach.

Południowoindyjski teatr świątynny kudijattam z Kerali, gesty, znaki rąk, czyli „mudras” jako inspiracja przy stworzeniu całego alfabetu gestów do dramatów liturgicznych.